top of page

İçerisi, Dışarısı

İçerisi, Dışarısı

Bu yazı, herşeyle bir olmakla ilgili.

Zen hocası Seung Sahn Soen-sa'nın kitabı "Buda^nın üzerine Kül Dökmek" adlı kitabından yaptığım bu alıntı tüm deneyimlerimizde içerisi ve dışarısının bir olduğunu algıladığımızda açık bir zihne sahip olabileceğimizi anlamamıza yardım ediyor. Bu şekilde, insana özgü kibir, horgörme, şımarıklık, tepeden bakma gibi vesveselerden kurtulmanın anahtarına da sahip olabiliriz. Bu, daha iyi, barışçıl bir dünya için tek yoldur.


Bir Perşembe akşamı, New Haven Zen Merkezi'ndeki bir darma konuşması sonrasında, bir öğrenci Seung Sahn Soen-sa'ya sorar:


"Anlaşılan o ki, hıristiyanlıkta Tanrı benim dışımda iken Zen'de Tanrı benim içimde. Öyleyse Tanrı ve ben birim. Bu doğru mu?"


Soen-sa der ki,

"İçerisi neresi? Dışarısı neresi"




"İçerisi burada, dışarısı orada."


"Nasıl ayırabiliyorsun? Sınır çizgisi nerede? "


"Ben derimin içindeyim, ve dünya dışında"


Soen-sa der ki,


"Bu senin bedeninin derisi. Zihninin derisi nerede?"


"Zihnin derisi yoktur. "

"Peki o zaman zihin nerede? "


"Kafamın içinde."


"Ah, senin zihnin çok küçük o zaman. ."

(Dinleyicilerden gürültülü bir kahkaha sesi)


"Zihnini büyük tutmalısın. O zaman anlayacaksın ki Tanrı, Buda ve tüm evren zihninin içine sığabilirler"

Sonra saatini kaldırıp Soen-sa sorar,


"Bu saat zihninin dışında mı yoksa içinde mi?"


"Dışında"


"Eğer dışında dersen sana vuracağım. Eğer içinde dersen sana yine de vuracağım"


"Umurumda değil. Hala dışında diyorum"


"Eğer dışında ise bunun bir saat olduğunu nasıl biliyorsun? Zihnin gözünden dılşarı uçup saate dokunuyor ve sonra kafanın içine geri mi giriyor?"


"Ben saati görüyorum. Ben içerideyim ve saat dışarıda"


Birkaç saniyelik bir sessizlikten sonra Soen-sa der ki,

"İçerisi dışarısı yapma. Tamam mı?

Öğrenci hala şüpheyle bakarken eğilir."

Comments


Featured Posts
Recent Posts
Search By Tags
Follow Us
  • Facebook Classic
  • Twitter Classic
  • Google Classic

WHAT PEOPLE SAY

“Mircan Kaya is freed by her day job as an engineer to pursue her music with a singular vision. Her voice ranges from etheral to dutsy, through pain and joy, always true to some deep and wise river of sound that flows through her to our ears. INSULA may be the deepest yet.” 

 

Atesh Sonneborne, Smithsonian Institution

bottom of page